Gin, in zijn meest elementaire termen, is een alcoholische drank met een alcoholvolumegehalte van ongeveer 40% (80 proof) of meer, die wordt verkregen door graandistillatie en voornamelijk op smaak wordt gebracht met jeneverbessen (of jeneverbes-extract). Laat ons even in de geschiedenis van de gin duiken.
In feite… dankt gin zijn naam aan het Nederlandse woord voor jeneverbes, dat jenever is. Want het is inderdaad de jeneverbes, die nederige conifeer, die boom van gedraaide stam en knoestige takken, die jenever onderscheidt van alle andere soorten likeur, want het is inderdaad de jeneverbes die het overheersende aroma en de overheersende smaak moet zijn om de drank als jenever te kunnen aanmerken.
Gin vindt zijn oorsprong waarschijnlijk in spirits die reeds in de Middeleeuwen werden geproduceerd, met verwijzingen naar een geest gearomatiseerd met “jenever” in een 13e eeuws Vlaams manuscript. Tegen 1600 produceerden de Nederlanders serieus jenever, met honderden distilleerderijen in de stad Amsterdam alleen al.
Zoals zovele dingen (denk maar aan coca-cola en heroïne) werd jenever oorspronkelijk geproduceerd als geneesmiddel. Het werd door “apothekers” gedistribueerd voor de behandeling van kwalen als jicht en dyspepsie. Gin won aan populariteit tijdens de Dertigjarige Oorlog, toen Britse soldaten die op Nederlands grondgebied vochten werden gesterkt met “Dutch Courage” door, je weet wel, gin te drinken.
Goede tijden op “Gin Lane”
Het duurde niet lang voordat deze heerlijke drank op grote schaal het Kanaal overstak. In de tweede helft van de 17e eeuw en in de eerste jaren van de 18e eeuw won gin snel aan populariteit in Engeland, waardoor de associatie die de drank nog steeds met dat land heeft, werd versterkt. Sommige deskundigen schatten dat in 1720 maar liefst een kwart van de huishoudens in Londen zijn eigen gin produceerde. Deze periode in de geschiedenis van de legendarische stad werd bekend als “The Gin Craze”, een tijdperk dat zo ontzagwekkend was dat het Parlement in de loop van 22 jaar niet minder dan vijf belangrijke wetgevingsbesluiten moest goedkeuren in een vergeefse poging om de consumptie van gin door de bevolking te beteugelen.
Gin bleef populair bij de Britten, vooral door het gebruik ervan door soldaten en kolonialen die in landen woonden waar veel malaria-infecties voorkwamen: gin was uitstekend in staat om de onaangename, bittere smaak van het antimalaria alkaloïde kinine te maskeren, een noodzaak voor de vatbare buitenlanders. Dit medisch elixer ontwikkelde zich tot de Gin & Tonic die we vandaag de dag kennen en waarderen.
In het moderne tijdperk heeft gin een heropleving in populariteit gekend nu mixology mainstream is geworden. Van de klassieke martini tot de Gimlet tot de Tom Collins, weer overal in tavernes geschud en geroerd.
Bepaalde soorten gin kunnen puur of met ijs worden gedronken, zoals Bombay Sapphire, een soort die met niet minder dan 10 “botanicals” wordt geproduceerd, waaronder jeneverbes en citroengras. Andere gins zijn perfect geschikt om in cocktails te worden gemengd. Ik denk bijvoorbeeld aan Tanqueray, dat al bijna 200 jaar volgens hetzelfde basisrecept wordt gedistilleerd.
En voor de goede orde, dat maakt het een relatieve nieuwkomer. Veel distilleerderijen produceren hetzelfde type gin al sinds het begin van de jaren 1700.
